دانشگاه علم و صنعت

دانشگاه علم و صنعت ایران جزء سه دانشگاه برتر صنعتی در ایران است. این دانشگاه با نام مستعار علموص و شعار “هیچ چیز نشدنی نیست” وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است.

هسته ی اصلی این دانشگاه در سال ۱۳۰۸ در تهران ایجاد شد و شعبه های آن در بهشهر، دماوند و نور قرار دارد. در سال ۲۰۱۵ در بین ۶۰ دانشگاه برتر آسیا تنها نام دانشگاه شریف و علم و صنعت دیده می شد.

در سال ۲۰۱۶-۲۰۱۷ طبق رتبه بندی کیو اس، دانشگاه علم و صنعت دومین دانشگاه کشور شناخته شد. این دانشگاه در محله ی نارمک خیابان حیدرخانی واقع شده است.

اعضای دانشگاه

ریاست دانشگاه بر عهده ی منصور انبیا و کارمندان مدیریتی محمد رضا دلیری در سمت معاون آموزشی، حامد سعیدی به عنوان معاون دانشجویی و داوود یونسیان در جایگاه معاون پژوهشی می باشند.

این دانشگاه در کل ۱۱۹۵۷ دانشجو دارد که از این تعداد ۵۵۲۵ نفر در مقطع کارشناسی و ۹۸۷ نفر در مقطع دکتری مشغول به تحصیل هستند.

تاریخچه دانشگاه

دانشگاه علم و صنعت در زمان قاجار یک مدرسه ی آلمانی و مورد حمایت دولت بود به این صورت که هر ماه هزار تومان کمک هزینه دریافت می کرد. این مدرسه در زمان جنگ جهانی اول تعطیل شد. در سال ۱۳۰۰ کمک هزینه مدرسه را به واسطه ی قانونی که مجلس تصویب کرده بود به آن برگرداندند و به این ترتیب مدرسه مجدداً بازگشایی شد.

در سال ۱۳۰۱ با تصویب لایحه ای تصمیم بر تبدیل این مدرسه به مدرسه صنعتی گرفته شد و بعد از آن کمک هزینه دولت به مدرسه به سالیانه ۲۰ هزار تومان رسید. در سال ۱۳۰۳ از فردی به نام دکتر هانری اشترونک برای تاسیس مدرسه صنعتی کمک گرفتند و در آبان آن سال رسماً بازگشایی شد.

یک معلم آهنگری و یک معلم نجاری برای مدرسه از آلمان دعوت شدند که تجهیزات لازم را خریده و کارگاه مدرسه را تجهیز کردند. در سال ۱۳۰۶ از یک معلم مهندسى ماشین‌آلات و ریاضیات عالیه و یک استاد دیگر آهنگری دعوت به کار شد.

محل مدرسه صنعتی در خیابان سی تیر بود و نام آن در سال ۱۳۰۸ به هنر سرای عالی تبدیل شد. تحصیل در هنر سرا در رشته های مهندسی شیمی و مهندسی برق و مکانیک امکان پذیر بود و شرکت نفت ایران و انگلیس از دانش‌آموختگان این مؤسسه کارمندان خود را استخدام می‌کرد.

هنر سرا در سال ۱۳۳۶ به انستیتوی فناوری تهران تغییر نام داد و به مکان فعلی دانشگاه صنعتی امیرکبیر منتقل شد. در سال ۱۳۴۱ ساختمان آن به منطقه ی نارمک در شمال شرق تهران انتقال پیدا کرد. از آن زمان به بعد هدف اصلی آن، تربیت دبیر فنی برای تأمین نیروی آموزشی لازم برای هنرستان های صنعتی بود.

در نهایت در سال ۱۳۵۱ به دانشکده ی علم و صنعت ایران تغییر نام داد و پس از آن سطح آموزش و تجهیزات آن گسترش پیدا کرد و به حد مطلوبی رسید؛ بطوریکه در سال ۱۳۵۷ وزارت علوم آن را به دانشگاه علم و صنعت ایران تغییر نام داد.

برخی از ویژگی های دانشگاه علم و صنعت

اولین و تنها دانشکده ی مهندسی راه آهن در خاورمیانه در این دانشگاه تأسیس شد.

اولین دانشکده ی خودرو در ایران در این دانشگاه بوجود آمد.

مرکز تحقیقات فناوری اطلاعات در این دانشگاه ایجاد شد.

اولین و مجهزترین مرکز فناوری عصبی ایران در این دانشگاه شکل گرفت.

تنها مؤسسه کامپوزیت ایران با همکاری نهاد ریاست جمهوری در این دانشگاه ایجاد شد.

این دانشگاه سیستم آموزش مجازی را راه اندازی کرد که در سه رشته ی مهندسی فناوری اطلاعات، مهندسی کامپیوتر و علوم کامپیوتر دانشجو می پذیرد.

دانشگاه علم و صنعت ایران در سه گروه به عنوان قطب علمی توسط وزارت علوم برگزیده شد.

برای اولین بار در ایران پنج مجله ی تخصصی و بین المللی منتشر کرده است.

در ارتباط با صنعت بین دانشگاه های تخصصی در ایران، رتبه ی اول به دانشگاه علم و صنعت تعلق گرفته است.

دانشگاه علم و صنعت گنجینه ی محصولات تحقیقاتی در میان سایر دانشگاه ها در کشور است.

در میان دانشگاه های فني مهندسی اولین کلینیک صنعتی کشور توسط این دانشگاه راه اندازی شده است.

جایگاه دانشگاه علم و صنعت در جهان

توسط رتبه بندی تایمز در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ دانشگاه علم و صنعت اولین دانشگاه کشور معرفی شد و در جایگاه ۴۷۵ جهان قرار گرفت. بعد از آن دانشگاه صنعتی شریف بود که جایگاه ۴۸۳ جهان را کسب کرد.

در رتبه بندی کیو اس در سال ۲۰۱۶ – ۲۰۱۷ جایگاه دانشگاه علم و صنعت در جهان ۵۰۰ – ۴۹۱ و در کشور دوم بود. رتبه بندی بین المللی دانشگاهی لایدن رتبه ۴۳۶ را بین دانشگاه های جهان و رتبه ۱۸۹ را در بین رشته های فنی مهندسی در سال ۲۰۱۶ به دانشگاه علم و صنعت اختصاص داد.

در سال ۲۰۱۶ در رتبه بندی یواس نیوز اند ورلد ریپورت، علوم مهندسی دانشگاه علم و صنعت ایران رتبه ۱۱۹ و علوم مواد رتبه ۱۹۰ را کسب کرد. در سال ۲۰۱۵ رتبه‌بندی ان تی یو، رشته‌های فنی و مهندسی دانشگاه علم و صنعت را در رتبه ۱۶۷ جهان و دانشکده مهندسی مکانیک این دانشگاه را در جایگاه ۴۸ جهان قرار داد.

بیشتر بخوانید: با بهترین دانشگاه های جهان در سال 2020 آشنا شوید!

همکاری های بین المللی

دانشگاه علم و صنعت طرح ها و پروژه های مشترکی را با دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی معتبر در سراسر جهان انجام می دهد که هدف آنها شناخت توانایی و ظرفیت دانشجویان است.

برخی از پروژه هایی که در حال حاضر در حال انجام است عبارت اند از:

برگزاری برنامه های مشترک در مقطع تحصیلات تکمیلی، کنفرانس‌ های بین‌ المللی، تبادل استادان و دانشجویان و تشکیل کلاس‌ های آنلاین به صورت مشترک با دانشگاه‌ های خارجی.

موسساتی که هم اکنون با دانشگاه علم و صنعت همکاری بین‌ المللی دارند عبارت اند از:

دانشگاه فنی برلین در آلمان، دانشگاه پلی‌ تکنیک میلان در ایتالیا، دانشگاه دیکن در استرالیا، دانشگاه کاگوشیما در ژاپن، آکادمی متالورژی ملی اوکراین، دانشگاه علم و صنعت سودان، دانشگاه تورینو در ایتالیا، دانشگاه سایمون فریزر در کانادا، دانشگاه ایالتی معماری و مهندسی قازان – مؤسسه ی مرکزی علمی و تحقیقاتی زمین‌ شناسی و کانی‌ های غیرفلزی (فدراسیون روسیه).

دانشگاه علم و صنعت همچنین عضو انجمن بین‌ المللی دانشگاه‌ ها، اتحادیه دانشگاه‌ های جهان اسلام و انجمن دانشگاه‌ های آسیا و اقیانوسیه است.

چهره های علمی و صنعتی

اولین دانش‌ آموخته ی رشته ی مهندسی برق و استاد تمام دانشگاه وسترن آنتاریو، لندن، کانادا مهرداد راجی کرمانی نام دارد.

اولین دانش‌ آموخته ی مهندسی در ایران به نام محمد باقر نیو که صنعت کاشی و نساجی جدید، صنعت ضرابخانه، صنعت چینی سازی و صنعت چای‌ کاری در ایران را پایه گذاری کرد، دانش‌ آموخته سال ۱۳۱۱ مهندسی ماشین بود.

چهره ی ماندگار رشته مهندسی عمران که دارای حدود ۳۰۰ مقاله ی علمی در مجلات بین‌ المللی، بیش از ۵ کتاب به زبان انگلیسی و ۲۵ کتاب به زبان فارسی است، علی کاوه نام دارد که عضو هیئت علمی دانشکده ی عمران بود.

چهره ی ماندگار مهندسی برق به نام فرخ حجت کاشانی عضو هیئت علمی دانشکده برق دانشگاه علم و صنعت ایران بود.

نصرالله بهرام زادگان پدر علم جوش در ایران و عضو هیئت علمی دانشکده صنایع بود.

چهره شاخص در زمینه آنالیز عددی و عضو هیئت علمی دانشگاه بوستون زهرا محمدی نام دارد.

ابراهیم صادقی که پدر علم ماشین‌ افزار در ایران نام دارد، عضو هیئت علمی دانشکده صنایع دانشگاه بود.

منوچهر سالور پایه‌ گذار صنعت سیمان در ایران از چهره های برجسته ی دانشگاه است.

پایه‌ گذار صنعت ریخته گری در ایران، چهره ماندگار رشته مهندسی متالورژی و عضو هیئت علمی دانشکده ی مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه علم و صنعت ایران جلال حجازی نام دارد.

واهاک کاسپاری مارقوسیان، پدر علم سرامیک در ایران، عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه علم و صنعت بود.

چهره های ادبی و هنری

همایون خرم استاد موسیقی ایرانی معاصر، علی ابو الحسنی تاریخ‌ نگار معاصر، محمدرضا سرشار نویسنده و منتقد ادبی، تهمینه میلانی فیلمنامه‌ نویس و کارگردان، توکا نیستانی معمار و کاریکاتوریست، مراد فرهادپور نویسنده، مترجم و شاعر، سید سعید رحمانی فیلمنامه‌ نویس، فرزانه کرم پور نویسنده و پیمان اسماعیلی روزنامه‌ نگار و نویسنده همگی در دانشگاه علم و صنعت ایران تحصیل کرده اند.

روسای سایر دانشگاه‌ ها و مراکز علمی

سید مهدی ابطحی رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان، محمدعلی برخورداری رئیس سابق دانشگاه تربیت معلم تهران، رئیس اسبق دانشگاه یزد و رئیس سابق دانشگاه زنجان، حسین بلندی رئیس سابق دانشگاه جامع علمی کاربردی، عبدالله جاسبی رئیس سابق دانشگاه آزاد اسلامی،
علیرضا علی احمدی رئیس سابق دانشگاه پیام نور و وزیر سابق آموزش و پرورش، دکتر جلیل شاهی رئیس سابق و مؤسس دانشگاه یزد، احد فهیمی فر رئیس سابق دانشگاه صنعتی امیرکبیر، حمیدرضا عظمتی رئیس دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی و فرهنگ مظفر رئیس سابق دانشگاه هنر اصفهان همگی از چهره های برجسته ی دانشگاه علم و صنعت به شمار می روند.

سوالات متداول

چه دانشگاه هایی در سال 2015 جزو برترین های آسیا بودند؟

در سال ۲۰۱۵ در بین ۶۰ دانشگاه برتر آسیا تنها نام دانشگاه شریف و علم و صنعت دیده می شد.

شعار دانشگاه علم و صنعت چیست؟

“هیچ چیز نشدنی نیست”

وضعیت رتبه بندی دانشگاه علم صنعت در جهان چگونه است؟

توسط رتبه بندی تایمز در سال ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ دانشگاه علم و صنعت اولین دانشگاه کشور معرفی شد و در جایگاه ۴۷۵ جهان قرار گرفت. بعد از آن دانشگاه صنعتی شریف بود که جایگاه ۴۸۳ جهان را کسب کرد.

لطفا برای استفاده از مقالات سایت به تاریخ انتشار آن دقت فرمایید در صورت هر گونه مغایرت با ما تماس بگیرید

دانشگاه علم و صنعت

شما می توانید با مطالعه مقالات ما در این زمینه پاسخ سئوال خود را بیابید و در صورت نیاز با تلفن ثابت و بدون پیش شماره از سراسر ایران با شماره ۹۰۹۹۰۷۱۹۸۵ تماس بگیرید.